C – Cud

Drogi Czytelniku! Zanim zabiorę Cię w podróż po górach i dolinach procesu decyzyjnego, chciałabym wpierw zapewnić Cię… uważam, że pięknie jest się mądrze różnić. O ile można by się spierać o istnienie prawdy obiektywnej, o tyle nie ma sensu spierać się o istnienie prawdy zadowalającej wszystkich.

Niezależnie od tego, ile czasu poświęcasz na analizę pojęciową i poznawanie samego siebie, zapraszam Cię na lekturę mojego bloga. Celem jest sprowokowanie Cię do wewnętrznego dialogu, między Tobą, a Twoim szczęściem.

Rozmyślnie, na pierwsze wypełnienie pustego pola alfa bytu wybrałam Cud. Niemożliwym jest skuteczne powiązanie go z własnym życiem, bez dokonania demitologizacji. Tak, celowo użyłam określenia „powiazanie z życiem”. W ten sposób omawiany termin, nabiera charakteru pewnej użyteczności. To zaskakujące jak na co dzień jesteśmy otoczeni bezpłatnymi, a zarazem bezcennymi  dobrami, z których możemy korzystać, a tego nie czynimy. Wracając do sedna, cuda nie są niezwykłe dlatego, że zdarzają się rzadko- są niezwykle, ponieważ trzeba wykazać się wyjątkową zdolnością wnikliwego postrzegania otaczającej nas rzeczywistości. Taka definicja jest przewrotna w stosunku do tego, co się powszechnie uważa. Musimy wyjść poza rozumienie sytuacji na poziomie podstawowym, do interpretacji owej sytuacji na poziomie wyższym. Osobiście jestem zwolenniczką zadawania pytań, nie dbając o ich mnogość i ciśnienie. Mogą drażnić, ale prowadzą do ustaleń i poszerzają horyzonty. Zapytasz: Co jeśli nie wierzę w cuda? Odpowiem, że jedyną osobą, która może na tym stracić, jesteś Ty. Dlaczego masz tracić tam, gdzie możesz zyskać? Więcej widząc, więcej zyskujesz. Mobilizując swoje myślenie w pożądanym kierunku, mobilizujesz jednocześnie świat wokół siebie, do dawania Ci tego, czego oczekujesz. Nie musisz czekać na cud, on już się zdarzył w Twoim życiu, jestem tego pewna. Przeoczyłeś jego wyjątkowość i nie nadałeś etykiety. Uważaj więc, by nie przeoczyć kolejnego. Dlaczego to takie ważne? Otóż nasz umysł jest wiecznie niewypełnionym albumem, który pożąda uszczęśliwiających oczy obrazów i uszczęśliwiających zdolność interpretacyjną wspomnień. Cieszy nas wewnętrznie każda niezwykłość. Przyjmując do siebie cud, przyjmujesz złotą fotografię z równie złotym i cennym autografem życiowej satysfakcji.Karmiąc się sceptycyzmem, hodujesz w sobie wiele pustych, białych pól i ciągle łakniesz szczęścia, wyjątkowości, nasycenia…. Pragniesz czegoś cudownego, a jak możesz to otrzymać, jeśli nie przyjmujesz?

W celu uzyskania pewnej dozy doświadczalności analizowanego zjawiska, przygotowałam krótkie ćwiczenie, które możesz zawsze powtórzyć w wolnej chwili.  

# Zadanie:

„ Znamię cudu w codzienności.’’

 Zastanów się, co Cię dziś pozytywnie zaskoczyło. Pamiętaj, że niekoniecznie musi być to coś spektakularnego.

Pomyśl

1. Na ile było to Twoim udziałem ?
2. W jakiej mierze było to udziałem osób trzecich?
3. A może dostrzegasz w tym zdarzeniu poza osobową siłę sprawczą?

Odpowiedz sam sobie szczerze na te pytania. Czy dostrzegasz w nich znamię czegoś cudownego?

# Podpowiedź.

Niezależnie od tego, jakie były Twoje przemyślenia, zapewniam Cię, że doświadczyłeś dziś cudu !

1. Cudu wiary w siebie, bo wiara zawsze jest cudem. Każde Twoje działanie poprzedza mniej świadoma lub bardziej uświadomiona wiara w jego powodzenie.
2. Cudu dobrej woli i życzliwości innych, która nikomu przecież z góry nie przysługuje… a jednak! Ktoś Cię nią obdarzył.
3. Cud sytuacyjny możesz uznać za wypadkową zdarzeń, ale….

jeśli jesteś tu aby zamienić puste pola codzienności w magiczne pola życia, polecam  Ci spróbować metody poszukiwania cudów tam, gdzie inni nie chcą lub nie potrafią ich widzieć.

Oczywiście to tylko jedna z wielu interpretacji i zawsze możesz wysnuć własną.

Na koniec:

Złota myśl : „Są dwie dro­gi, aby przeżyć życie. Jed­na to żyć tak, jak­by nic nie było cu­dem. Dru­ga to żyć tak, jak­by cu­dem było wszystko. ‘’ Albert Einstein

A jaką drogę Ty wybierzesz?